ارتباط جهت‌گیری هدفی و اضطراب رقابتی با عملکرد ورزشی کشتی‌گیران جوان

هدف این پژوهش، تعیین ارتباط جهت‌گیری هدفی و اضطراب رقابتی با عملکرد کشتی‌گیران جوان بود. مطالعة حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعة آماری این پژوهش، کلیة کشتی‌گیران جوان شرکت‌کننده در مسابقات قهرمانی استان اردبیل سال 1393، با تعداد 150 نفر بودند. نمونة آماری نیز با توجه به حجم جامعه به صورت کل‌شمار انتخاب شد. ابزار پژوهش؛ پرسش‌نامة استاندارد جهت‌گیری هدفی در ورزش( دودا و نیکولز، 1992) ، پرسش‌نامة اضطراب رقابتی (مارتنز ، ویلی و بارتن، 1990) و مطالعة نتایج کشتی‌گیران بود. که پایایی پرسش‌نامه ها به ترتیب 80/0 و 90/0 گزارش شده است. نتایج نشان داد که بین جهت‌گیری هدفی و عملکرد ورزشی رابطة مثبت و معناداری وجود داشت. ارتباط جهت‌گیری هدفی تکلیف‌محور و عملکرد ورزشی مثبت و معنادار بود، اما ارتباط جهت‌گیری هدفی خود‌محور و عملکرد ورزشی معنادار نبود. همچنین بین اضطراب رقابتی و عملکرد ورزشی رابطة معنادار و منفی وجود داشت. مدل رگرسیون لوجستیک نشان داد که غیر از متغیر خودمحوری، دو متغیر دیگر 4/76 درصد قادر به پیش‌بینی تغییرات متغیر وابستة عمکلرد می‌باشند. نتایج نشان داد که برای بهبود عملکرد ورزشی، بایستی به نوع جهت‌گیری هدفی ورزشکاران و سطح اضطراب رقابتی آنان توجه بیشتری شود.